Մար­տա­կան գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րը, որ տևե­ցին մինչև ապ­րի­լի 5-ը, ստա­ցան «Ապ­րի­լյան պա­տե­րազմ» ան­վա­նու­մը: Հե­տաքր­քիր է այն, որ Ադր­բե­ջա­նի զին­ված ու­ժե­րի հար­ձա­կու­մը Ար­ցա­խի սահ­մա­նի վրա ի­րա­գործ­վեց այն ժա­մա­նակ, երբ ԱՄՆ-ում տե­ղի էր ու­նե­նում Հա­յաս­տա­նի և Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գահ­նե­րի, հա­մա­պա­տաս­խա­նա­բար Սերժ Սարգ­սյա­նի և Իլ­համ Ա­լիևի հան­դի­պու­մը ԱՄՆ-ի (Օ­բա­մա) և Թուր­քիա­յի (Էր­դո­ղան) նա­խա­գահ­նե­րի հետ:

Կի­սա­հա­ղորդ­չա­յին սար­քե­րի ար­տադ­րու­թյուն­նե­րում մշ­տա­պես առ­կա են ե­ղել եր­կու հիմ­նա­կան տեխ­նո­լո­գիա­կան խն­դիր­ներ, ո­րոնք կապ­ված են բյու­րեղ­նե­րի ծա­վա­լա­յին և մա­կերևու­թա­յին պա­րա­մետ­րե­րի ճշգ­րիտ վե­րար­տադր­ման հետ՝ սար­քե­րի տեխ­նի­կա­կան բնու­թագ­րե­րի կրկ­նե­լիու­թյու­նը ա­պա­հո­վե­լու հա­մար:

Այ­նու­հետև ա­վե­լի հեշտ էր. 1992 թվա­կա­նի դեկ­տեմ­բե­րին ի­րա­կա­նաց­վեց դրա­մա­կան թա­լան­չիա­կան ռե­ֆորմ, ո­րի պատ­ճա­ռով բնակ­չու­թյու­նը կորց­րեց հս­կա­յա­կան դրա­մա­կան մի­ջոց­ներ, այդ թվում, «սև օր­վա» հա­մար խնա­յո­ղա­կան դրա­մարկ­ղե­րում կու­տա­կած: Իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հարս­տա­ցան այդ դրա­մա­կան ռե­ֆոր­մով:

Ներկայացուցիչների պալատի 296 բանաձևի, որ ճանաչում է հայերի ցեղասպանությունը, ոգեշնչող պահերից մեկը՝ բանաձևը չի բացառում և թուրք օսմանների ցեղասպանության քաղաքականությունից տուժած այլ ժողովուրդների:

Դառ­նանք մի­նիստր Ա­լեք­սանդր Շո­կի­նին: Իր անձ­նա­կան կա­րիե­րան նա սկ­սեց զրո­յից ու մեծ ա­վանդ ու­նե­ցավ ԽՍՀՄ է­լեկտ­րո­նա­յին ար­դյու­նա­բե­րու­թյան զար­գաց­ման ու կա­յաց­ման գոր­ծում, ստեղ­ծեց զար­գա­ցած ար­դյու­նա­բե­րու­թյան մի կարևոր ո­լորտ, որ­տեղ աշ­խա­տում էին 2,5 մի­լիո­նից ա­վե­լի բարձ­րա­կարգ բան­վոր­ներ, ին­ժե­ներ­ներ ու գիտ­նա­կան­ներ:

Երկուշաբթի Փարիզում նշեցին առաջին աշխարհամարտի ավարտի 101-ամյակը: Նոյեմբերի 11-ին, որ Ֆրանսիայում տոնական օր է, նախագահ Էմանուել Մակրոնը բացեց 1963-ից արտասահմանում ռազմական գործողությունների ժամանակ զոհված ֆրանսիացի զինվորների հիշատակին առաջին համազգային հուշարձանը:

Գիտնականները պերուական Անդերում բարձրլեռնային բնակավայր են հայտնաբերել, որն ավելի հին է, քան հանրահայտ Մաչու Պիկչուն

Ի պաշ­տո­նե նա Երևա­նի քա­ղա­քա­յին խոր­հր­դի գոր­ծա­դիր կո­մի­տեի նա­խա­գահն էր, իր բնույ­թով քա­ղա­քագ­լուխ էր, Վա­նի և Դվի­նի, Ա­նիի ու Սի­սի ազն­վա­կան քա­ղա­քագ­լուխ­նե­րի հո­գեոր­դին։ Նա երևե­լի ե­րա­զող էր և անն­կուն կա­ռու­ցող։

Լու­րյեի էթ­նո-հո­գե­բա­նա­կան պրպ­տում­ներն ուղղ­ված են ան­գի­տակ­ցա­կա­նու­թյան ո­լոր­տի խոր շեր­տե­րին: ՈՒ­շադ­րու­թյուն է դարձ­վում ար­քե­տի­պի ման­րա­մաս­նե­րից մե­կին. «Ան­ցա­ծի մա­սին հի­շո­ղու­թյու­նը» հա­յե­րի գի­տակ­ցու­թյան կարևո­րա­գույն բա­ղադ­րիչ­նե­րից մեկն է:

1996 թ. սեպ­տեմ­բե­րի 22-ին, նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րը կեղ­ծե­լու ար­դյուն­քում, հայ­տա­րար­վեց Լ. Տեր-Պետ­րո­սյա­նի, ա­ռա­վել քան կաս­կա­ծե­լի, հաղ­թա­նա­կի մա­սին՝ 51,35 % կողմ քվեով, ընտ­րող­նե­րի 60,3 % մաս­նակ­ցու­թյամբ: Ի պա­տաս­խան ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րի միաս­նա­կան թեկ­նա­ծու Վ. Մա­նու­կյա­նի բո­ղո­քի ցույ­ցե­րի, Երևա­նի փո­ղոց­ներ բեր­վե­ցին տան­կեր: